NOWY TYDZIEŃ 13.10.2016

DOCENIONO SZKOŁY PROMUJĄCE ZDROWIE

 

 

Nauczyciele i dyrektorzy szkół z całej Lubelszczyzny w ubiegłą środę wzięli udział w konferencji dotyczącej placówek promujących zdrowie, która odbyła się w Sali Błękitnej Lubelskiego Urzędu Wojewódzkiego.

Szkoła promująca zdrowie, to szkoła, która buduje poczucie bezpieczeństwa naszych dzieci, a poczucie bezpieczeństwa jest niezbędne człowiekowi od momentu narodzin i stanowi warunek jego rozwoju – mówił Przemysław Czarnek, wojewoda lubelski. Podczas konferencji wręczono Wojewódzkie Certyfikaty Szkół Promujących Zdrowie, przyznawane na okres czterech lat przez kuratora oświaty. W województwie lubelskim do sieci tego typu szkół należy 260 placówek. W całej Polsce jest ich 3 tysiące. Certyfikaty trafiły również do lubelskich placówek: Szkoły Podstawowej nr 30 im. Króla Kazimierza Wielkiego, Szkoły Podstawowej nr 48 im. Józefa Piłsudskiego, Szkoły Podstawowej nr 40 im. Leona Kruczkowskiego oraz Szkoły Podstawowej nr 46 im. Jana III Sobieskiego.

Dla nas ten certyfikat to ukoronowanie naszej systematycznej pracy. Zaangażowanie nauczycieli rodziców i przede wszystkim uczniów zasługuje na wyróżnienie. Myślę że certyfikat jest podsumowaniem naszych wieloletnich działań, które ukierunkowane były właśnie na promocję zdrowia w jak najszerszym rozumieniu, czyli zarówno zdrowia psychicznego, zdrowia społecznego, jak i zdrowia fizycznego mówi Alina Aleksandrowicz, dyrektor SP nr 46 w Lublinie. Szkoła zaangażowana jest w wiele ministerialnych i miejskich projektów. Współpracuje na co dzień z Akademią Medyczną i miejskimi służbami porządkowymi. Starania o certyfikat trwały ponad dwa lata. Obecnie w Szkole Podstawowej nr 46 przy ulicy Biedronki w dzielnicy Czuby uczy się około 300 uczniów. (EM.K.)

 

 

 

NOWY TYDZIEŃ 2.06.2016

ŚWIĘTOWALI EKOLOGICZNIE

 

 

 

Społeczność Szkoły Podstawowej nr 46 obchodziła uroczyście w ubiegłym tygodniu święto swojego patrona – króla Jana III Sobieskiego. W tym roku było ono połączone z akcjami proekologicznymi.

Uczniowie klas piątych przygotowali dla swoich młodszych kolegów i dzieci z Przedszkola nr 45 przedstawienie pt. „Śmieci to nie zabawa, ale poważna sprawa”. Pokazali, jak segregować odpady i zachęcili do oddawania materiałów recyklingowych do punktów zbiórki. Tego dnia odbyła się również kolejna proekologiczna akcja, czyli gra terenowa, której poszczególne zadania dotyczyły promocji zdrowego stylu życia. – Na każdym stanowisku podczas gry dzieci wykonywały zadania ekologiczne i sportowe. Chcemy pokazać, że ekologia jest nam bliska i ważna dla naszego zdrowia, dlatego od najmłodszych klas wdrażamy naszych uczniów do zdrowego trybu życia – mówi Monika Wojtaszko, nauczycielka nauczania początkowego.

 

Placówka uczestniczy w tym roku w staraniach o przyznanie aż dwóch certyfikatów: miejskiego i wojewódzkiego w ramach Szkoły Promującej Zdrowie. – Obecnie odnawiamy nasz certyfikat wojewódzki, który uzyskaliśmy jeszcze w 2003 roku. Staramy się również o tytuł miejski. Rodzice, którzy wysyłają dzieci do naszej placówki, wiedzą, że jest to szkoła, w której dba się nie tylko o zdrowie, ale i o dobre nawyki w każdej dziedzinie: w kulturze zachowania, spożywania posiłku i w sprawności fizycznej – mówi Beata Kosecka, szkolny koordynator projektu.

– Aktualnie na terenie miasta Lublin ponad 50 szkół, przedszkoli i placówek oświatowych znajduje się na różnych etapach realizacji programu, aktywnie podejmując działania służące tworzeniu Szkoły Promującej Zdrowie, jakimi są zapewnienie odpowiednich warunków sprzyjających zdrowemu stylowi życia oraz dobremu samopoczuciu członków społeczności szkolnej – mówi Olga Mazurek-Podleśna z biura prasowego ratusza. Wojewódzki Certyfikat Szkoły Promującej Zdrowie posiada w Lublinie Szkoła Podstawowa nr 3. Przygotowania placówki do uczestniczenia w tym programie muszą być udokumentowane i trwają ponad rok w przypadku starań o miejski certyfikat, a trzy lata przy ubieganiu się o tytuł wojewódzki. (EM.K.)

 

 

 

 

 

 

 

 

NOWY TYDZIEŃ 31.03-6.04

 

OPOWIADALI O WOLNEJ POLSCE

 

Wiele wzruszających spotkań, mnóstwo ciekawych wydarzeń i elektryzujące świadectwa historii. Tak przebiegał właśnie zakończony w SP 46 projekt „Szare Szeregi w Lublinie”

Kto najciekawiej opowie o wydarzeniach historycznych ? Ich świadkowie. I to właśnie oni odwiedzali uczniów ze Szkoły Podstawowej nr 46. O czym opowiadali? O tym, jak to było, kiedy jako kilku, kilkunastolatkowie szli w szarych harcerskich mundurach na wojnę z niemieckim okupantem. Opowieści dostarczyły młodym lublinianom nie tylko wiedzy historycznej, ale także niezapomnianych przeżyć i wzruszeń. Ich młodsi koledzy, także będą mieli szansę zapoznać się z niesamowitymi wspomnieniami młodych żołnierzy, bo wszystkie zostały nagrane.

Ten niepowtarzalny projekt nosił nazwę „Szare Szeregi w Lublinie”. Był realizowany w SP 46 w ramach ogólnopolskiego programu Opowiem ci o wolnej Polsce. Całość została przygotowana przez Centrum Edukacji obywatelskiej, Instytut Pamięci Narodowej i Muzeum Powstania Warszawskiego.

W piątek uczniowie i nauczyciele z SP 46 uroczyście podsumowali zrealizowany projekt. Z tej okazji w szkole odbyła się wieczornica. Nadano jej tytuł „Szare Szeregi harcerze apokalipsy spełnionej”. Przygotowali ją szóstoklasiści pod wodzą nauczycielki Elżbiety Bojarskiej. W poetyckim upamiętnieniu młodych bohaterów wzięli udział członkowie Starszyzny Harcerskiej Szaniec. To właśnie w niej skupieni są także harcerze Szarych Szeregów, którzy przybliżali uczniom tragiczne wojenne losy swoje i swoich kolegów. (KAL)

 

 

NOWY TYDZIEŃ 16.01.2008

Tutorzy dodają uczniom skrzydeł

 

WOLONTARIUSZE POMAGAJĄ NIE TYLKO W ODRABIANIU LEKCJI

– Dzieci stają się bardziej otwarte, radosne i pewne siebie – tak nauczyciele ze Szkoły Podstawowej nr 46 oceniają efekty programu „Podzielmy się wiedzą”. Projekt realizowany przez Stowarzyszenie Wiosna z Krakowa zadebiutował w Lublinie zaledwie kilka miesięcy temu, a już ustawiają się do niego kolejki.

Istotę programu wyjaśnia skrót: „1x1x1” – jeden uczeń – jeden student – jedna godzina zajęć. – Chodzi o indywidualne spotkania studentów wolontariuszy z uczniami, wytypowanymi do programu przez szkołę – tłumaczy Joanna Wójtowicz, doktorantka z Katedry Dydaktyki Literatury i Języka Polskiego KUL. – Tutorzy, bo tak ich nazywamy, pomagają podopiecznym odrabiać lekcje, bawią się z nimi, czasem rozmawiają, poświęcają im czas i uwagę.

Tutorzy spotykają się z dziećmi w szkołach. – Z panem Jankiem bawimy się, robimy zwierzątka z kółek – opowiada 6-letni Mateusz o kontaktach z Janem Stanoszkiem, studentem trzeciego roku administracji na KUL.

Tutorka 11-letniej Ani najczęściej pomaga jej w lekcjach. Ale równie często po prostu ze sobą rozmawiają.

– Na początku Ania była bardzo nieśmiała – mówi Justyna Oseła, studentka filologii angielskiej, wspominając pierwsze spotkania z dziewczynką.

– Patrzyła w sufit, na tablicę, w okno – wszędzie, tylko nie na mnie. Teraz to się zmieniło. Myślę, że dla nas obydwu te cotygodniowe spotkania są bardzo miłe.

„Podzielmy się wiedzą” to część projektu „Akademia przyszłości” realizowanego przez Stowarzyszenie Wiosna z Krakowa. SP nr 46 jest pierwszą placówką w Lublinie, która zdecydowała się na tę formę współpracy ze stowarzyszeniem. W placówce programem objęto 22 dzieci. Projekt realizuje również Szkoła Podstawowa nr 27 (10 osób). W przyszłym roku szkolnym taki sam program ruszy w Zespole Szkół nr 7 w Lublinie.

– Przychodzą do nas rodzice innych uczniów, którzy chcą, żeby ich dzieci również miały swoich tutorów – mówi Teresa Korbus, z-ca dyrektora SP 46, koordynatorka programu z ramienia szkoły.

– Projekt przynosi naprawdę dobre rezultaty – dodaje Alina Aleksandrowicz, dyrektorka szkoły. – Nie chodzi tu tylko o lepsze wyniki w nauce. Przede wszystkim obserwujemy, jak z biegiem czasu dzieci stają się śmielsze, lepiej układają się ich relacje z rówieśnikami.

Z efektów współpracy zadowolona jest nie tylko szkoła, ale i stowarzyszenie.

Zdaniem Joanny Wójtowicz, jest to sposób na aktywizowanie uniwersytetów i studentów. Wolontariusze korzystają bowiem ze wsparcia pracowników naukowych uczelni, którzy podpowiadają im, jak pracować z podopiecznymi.

Realizacja programu trwa rok. Co dzieje się dalej z wolontariuszami i ich podopiecznymi? – Wspólnie zastanawiamy się, czy danemu dziecku potrzebna jest jeszcze taka forma pomocy – mówi Joanna Wójtowicz. – Jeśli nie, student sam podejmuje decyzję, czy chce kontynuować znajomość na innych zasadach.